Kontynent morderców

Wojciech Jagielski pisze w Gazecie Wyborczej o terrorze jaki stosowany jest wobec gejów obecnie w Afryce i zbrodniach popełnianych na homoseksualistach. Prawdopodobnie jeszcze tej wiosny parlament Ugandy zamierza uchwalić prawo karzące śmiercią lub dożywociem homoseksualne stosunki, a sąd w Malawi skaże na więzienie młodzieńców, którzy ośmielili się wziąć ze sobą ślub. W Kenii, Nigerii, RPA i Senegalu dochodzi do samosądów i gwałtów na homoseksualistach. Na afrykańskim kontynencie trwa obława na homoseksualistów rozpętana przez kaznodziejów z konserwatywnych ewangelickich Kościołów ze Stanów Zjednoczonych. Dobrze, że polskie media podjęły w końcu temat zbrodni popełnianych na osobach homoseksualnych w Afryce, ale samo podjęcie tematu to znacznie za mało. Jagielski pisze, że „Afryka stała się poligonem, a może już nawet polem bitwy, w światowej batalii między sprzeciwiającymi się wszelkim zakazom liberałami a konserwatystami odwołującymi się do tradycyjnych wartości”. O ile z pierwszą częścią zacytowanego zdania można się zgodzić to już stanowczo należy się sprzeciwić informacji zawartej w drugiej części. Nie można bowiem nazwać środowisk popierających depenalizację homoseksualizmu „sprzeciwiającymi się wszelkim zakazom liberałami”. Środowiska walczące o prawa człowieka, w tym o prawa osób homoseksualnych nie są środowiskami sprzeciwiającymi się wszelkim zakazom. To przecież nonsens. Sprzeciwianie się mordowaniu ludzi, nienawiści wobec osób homoseksualnych, karaniu ich i dyskryminowaniu nie jest sprzeciwianiem się wszelkim zakazom. Poza tym w przypadku Afryki to nie chodzi o liberalizm – jak się wydaje Panu Jagielskiemu – a o prawa człowieka. I dotyczą one nie tylko prawa do poszanowania życia prywatnego, ale nawet prawa do życia. Nazywanie osób przeciwstawiających się homofobii nie jest żadną oznaką liberalizmu, a przejawem normalności, humanizmu i moralności. Jeszcze bardziej niezrozumiałym i wręcz szokującym jest nazywanie przez Jagielskiego homofobicznych kaznodziei i polityków afrykańskich „konserwatystami odwołującymi się do tradycyjnych wartości”. Ci ludzie to przecież zbrodniarze i mordercy i tak należy ich nazywać. Mówienie o nich, że „są konserwatystami odwołującymi się do tradycyjnych wartości” to jak nazywanie fundamentalistycznych nacjonalistów i faszystów „patriotami odwołującymi się do tradycji narodowej” albo mówienie o rasistach i osobach popierających apartheid, że są „konserwatystami przywiązanymi do tradycyjnych ról społecznych”. Czy ktoś pozwoliłby sobie na takie ujmowanie sprawy faszyzmu czy rasizmu w debacie publicznej na łamach ogólnopolskiej gazety? Śmiem wątpić. Czemu więc w mediach i polityce opisuje się zinstytucjonalizowaną homofobię, która skutkuje mordami, gwałtami, pobiciami i więzieniem w stosunku do ogromnej rzeszy ludzi, tak jakby nie była tym czym jest czyli przerażającą zbrodnią.