Homomałżeństwa

Żądam, by moje prawo do rejestracji mojego związku z drugim mężczyzną nie było w Polsce łamane. Uważam, że obecny brak rozwiązań prawnych w tym zakresie łamie zapisy polskiej konstytucji, która wyraźnie stwierdza, iż żaden obywatel Rzeczpospolitej Polskiej nie może być dyskryminowany. Mimo, iż konstytucja zakazuje dyskryminacji, w Polsce prawa związków homoseksualnych są codziennie łamane. Powodem jest brak regulacji prawnych umożliwiających rejestrację związków. Zapisy testamentów w związkach homoseksualnych są podważane, próby załatwienia jakiejkolwiek urzędowej sprawy w imieniu partnera kończą się niepowodzeniem, partnerzy nie są dopuszczani do szpitalnych łóżek chorych ani informowani o stanie ich zdrowia, a państwo traktuje partnerów homoseksualnych – choćby przeżyli razem nawet całe swoje życie – jak osoby dla siebie obce. Obecna sytuacja urąga godności człowieka i obywatela. Nie żądam przywilejów, jak niektórzy kłamliwie sugerują. Żądam sprawiedliwości i równości. Żądam równych praw i równych obowiązków. Żądam, by państwo wypełniło swój obowiązek, wynikający z konstytucyjnego zapisu, który zabrania dyskryminacji z jakiegokolwiek powodu, a więc także z powodu orientacji seksualnej. Prawo do rejestracji związków homoseksualnych, na takich samych zasadach jak mogą to czynić heteroseksualiści i dających takie same prawa i obowiązki, jest prawem człowieka. Polska jest jednym z niewielu państw Unii Europejskiej, która nie posiada regulacji prawnych w tej kwestii. W dyskursie publicznym ideolodzy zacofania starają się wmówić Polakom, że małżeństwa osób tej samej płci to w Europie ewenement i rzadkość, wskazując jedynie na przykłady Hiszpanii i Holandii. Tymczasem prawda jest taka, że to Polska – bez prawa umożliwiającego rejestrację związków homoseksualnych – jest ewenementem na mapie Europy. Polska łamiąc prawa osób homoseksualnych stawia siebie poza obszarem cywilizowanego i demokratycznego świata. Uchwalenie przepisów umożliwiających gejom i lesbijkom rejestrację związków jest koniecznością. Do najważniejszych przesłanek, z których wynika konieczność otwarcia instytucji małżeństwa dla osób homoseksualnych, należą:

1. Potrzeba regulacji praw i obowiązków między partnerami oraz między nimi a społeczeństwem.
Bez względu na pochodzenie małżeństwa i jego znaczenie, powinno się podkreślić, że małżeństwo jest kontraktem (umową prawną), który reguluje sytuację finansową dwojga ludzi, żyjących we wspólnocie i stających się przez to zależnymi od siebie. Warto w tym miejscu podkreślić, że istnieje różnica między małżeństwem jako instytucją religijną a małżeństwem pojmowanym jako umowa prawna, co jest dobrze widoczne w państwach, w których jedynie śluby cywilne wywołują skutki prawne, natomiast śluby kościelne takich skutków nie wywołują. Warunki ekonomiczne, w których żyją pary homoseksualne są tej samej natury, co warunki życia małżeństw, z wyjątkiem odpowiedzialności za dzieci. Pary gejowskie i lesbijskie mają te same emocjonalne i ekonomiczne powody, aby żądać od państwa przyznania im tych samych praw i obowiązków, które przysługują małżeństwom.

2. Potrzeba zmian w nastawieniu społeczeństwa.
Nie jest możliwe zaprezentowanie jasnych związków między zmianami prawnymi a zmianą stosunku społeczeństwa do homoseksualizmu. Jest jednak oczywiste, że występuje między tymi procesami wzajemna zależność. Ustawa umożliwiająca rejestrowanie związków homoseksualnych mogłaby pomóc niechętnej gejom i lesbijkom części społeczeństwa w poznaniu i zrozumieniu potrzeb osób homoseksualnych, a w konsekwencji zaowocować akceptacją ich związków. Jednocześnie ustawa taka zachęcałaby gejów i lesbijki do ujawniania się, a w efekcie przyniosłaby redukcję problemów związanych z ukrywaniem własnej natury i życiem w izolacji.

3. Potrzeba stabilizacji związków homoseksualnych.
Wyjątkowo mocnym argumentem przemawiającym za legalizacją związków homoseksualnych jest korzystny wpływ na ich stabilizację. Związki homoseksualne nie są ze swej natury mniej lub bardziej trwałe od heteroseksualnych. Wszystkie związki, zarówno heteroseksualne jak i homoseksualne przechodzą przez okresy kryzysu. Jednakże, gdy małżeństwa heteroseksualne mają problemy, istnieje więcej czynników, które zapobiegają zerwaniu związku. Najważniejszym wydaje się wsparcie rodziny i przyjaciół oraz poczucie odpowiedzialności za dzieci. Nie mniej ważna jest silnie zakorzeniona tradycja, w myśl której rozwód jest ostatecznością. W przypadku związków homoseksualnych sytuacja jest zazwyczaj inna. Większość tych związków, nieakceptowanych przez dużą część społeczeństwa, jest utrzymywana w tajemnicy. Tworzące je osoby często nie są otwarte wobec rodziny i znajomych, a ponadto brak im poczucia, że mogą się do nich zwrócić o pomoc. Związkom homoseksualnym trudno więc przetrwać kryzys, w sytuacji gdy nie można prosić o wsparcie ani rodziny ani przyjaciół, którzy nie godzą się z ich istnieniem.
Ustawa nie rozwiąże naturalnie wszystkich tych problemów, będzie jednak miała działanie stabilizujące. Zarejestrowany związek byłby sygnałem od pary gejowskiej lub lesbijskiej skierowanym do rodziny, przyjaciół i reszty społeczeństwa, iż chcą oni tworzyć trwały związek. Wola ta byłaby wyrażona przez formalny, prawny status. Wiele par homoseksualnych uważała za niesprawiedliwe to, że nawet po wielu latach wspólnego zamieszkania pary te były często traktowane jako dwie obce sobie osoby, dzielące mieszkanie. Zarejestrowany związek oznaczałby istnienie wspólnoty, byłby znakiem dla innych, iż para tworzy stały związek. Jednocześnie istnienie takiej wspólnoty umożliwiałaby podjęcie bardziej efektywnych działań, w momencie gdy związek przechodzi kryzys. Zarejestrowany związek umożliwiałoby z jednej strony otwarcie środowiska gejów i lesbijek, z drugiej zaś strony odejście od stereotypowego i krzywdzącego wizerunku gejów i lesbijek.
Stabilny związek daje ochronę i poczucie sensu należenia do siebie. Homoseksualiści odczuwają tę samą potrzebę bezpieczeństwa i rozwijania się w trwałym związku, co heteroseksualiści. W związku z tym powinno im być udzielone takie samo jak heteroseksualistom wsparcie w tworzeniu stałego związku.

4. Potrzeba wzmocnienia wzorca rodziny i małżeństwa.
Propozycje wprowadzenia małżeństw homoseksualnych wywołują w części społeczeństwa obawę, iż przyznanie gejom i lesbijkom prawa do rejestrowania swych związków i regulowania ich przez prawo osłabi instytucję małżeństwa i będzie przyczyniało się do rozpadu rodzin. Takie stanowisko jest absurdalne i pozbawione jakichkolwiek podstaw. Monogamia jest ideałem, który ludzie mają nadzieję osiągnąć, jednakże obecnie coraz więcej małżeństw nie żyje zgodnie z tym ideałem. Wzrasta liczba rozwodów i coraz więcej osób decyduje się na samotne wychowywanie dzieci. Procesy te dotyczą jednak wyłącznie związków między kobietami i mężczyznami, nie zaś związków homoseksualnych. Związki homoseksualne nie mają żadnego wpływu na osłabienie statusu małżeństwa i rozpadanie się rodzin. Małżeństwa homoseksualne mogą jedynie wzmocnić instytucję małżeństwa.
Większość ludzi uważa, że bliski i stabilny związek z drugą osobą, cechujący się wzajemną odpowiedzialnością i wsparciem, jest jednym z najważniejszych celów w życiu. Wiele par życzy sobie, by nadać mu instytucjonalne ramy i w ten sposób zakomunikować społeczeństwu istnienie wspólnoty mającej zamiar trwać całe życie. Para, która tworzy taki związek chce, by był on prawnie zalegalizowany. Nadaje to sens związkowi i utrudnia rozstanie w momentach kryzysowych. Zobowiązania, jakie zaciągają poprzez rejestrację związku geje i lesbijki, umacniają ideał małżeństwa rozumianego jako stały związek oparty na wzajemnej opiece. Związki homoseksualne nie są i nigdy nie będą czymś konkurencyjnym w stosunku do związków heteroseksualnych. Możliwość rejestrowania związków homoseksualnych nie prowadzi do tego, iż więcej osób wybiera związek homoseksualny niż heteroseksualny.
Jeszcze raz należy podkreślić, iż potrzeby emocjonalne, społeczne i materialne par homoseksualnych są takie same jak heteroseksualnych. Brak zabezpieczeń prawnych dla związków gejowskich i lesbijskich czyni je podatnymi na załamania. Homoseksualiści często nie mogą otwarcie mówić o swoim życiu i swych partnerach, zarówno rodzinie jak i otoczeniu, przez co więzi między partnerami są osłabione. Prawo do legalnego i publicznego zawarcia związku przyczynia się do jego wzmocnienia. Partnerzy tworzący wzajemnie zobowiązujący związek emocjonalny otrzymują w ten sposób określone prawa, a jednocześnie zostają obciążone obowiązkami. Umożliwia to parom homoseksualnym pełniejszy związek z zasadami moralnymi obowiązującymi w społeczeństwie, bez osłabienia ważności tych zasad.

5. Potrzeba zapewnienia równości i sprawiedliwości społecznej

Zadaniem państwa jest zapewnienie wszystkim swoim obywatelom równych praw i szans oraz zapobieganie i zwalczanie dyskryminacji. Umożliwienie przez państwo gejom i lesbijkom rejestrowanie związków w sposób analogiczny jak w przypadku związków heteroseksualnych jest niezbędne dla zapewnienia równości i sprawiedliwości społecznej i konieczne by można było mówić o demokratycznym państwie prawa.
Należy zaznaczyć także, że dyskryminacja jakiejś grupy społecznej osłabia więzi emocjonalne łączące ją z państwem i sprawia, że autentyczny szacunek i przywiązanie do ojczyzny oraz pełna identyfikacja z jej interesami są niemożliwe. Więzi takie rozwijają się tylko w państwie, którego system prawny umożliwia wszystkim obywatelom życie zgodne ze swą naturą i przekonaniami.