Jeszcze raz o SLD

Z blogu janusza Palikota:

"SLD budzi się przed wyborami i szykując się do koalicji z PO-PiSem obnaża swą bezideowość i hipokryzję. Szef podlaskiego SLD, w obawie przed krytyką ze strony przyszłych koalicjantów, wyraził swe oburzenie kampanią ;Miłość nie wyklucza; promującą ustawę o związkach partnerskich.

Czym różni się światopogląd szeregowego działacza SLD od działacza PiS? W zasadzie niczym! SLD-owski beton w terenie na niedzielnych mszach klęczy w pierwszych ławkach, ramię w ramię z działaczami PO-PiSu. A po mszy mami wyborców hasłami o walce z homofobią, nietolerancją i wszechwładzą Kościoła.

Pseudolewicowi działacze, na czele z Napieralskim, gotowi są dziś obiecać wszystko liberalnym światopoglądowo wyborcom, po to by w obliczu koalicji z prawicą bezceremonialnie ich zdradzić, jak to czynili już w przeszłości.

Martwi mnie los mniejszości seksualnych w Polsce, skoro tacy faryzeusze są ich sprzymierzeńcami w walce z homofobią w naszym kraju.

Niech SLD zajmie się lepiej ujawnieniem narodowego mienia wszystkich Polaków, które za bezcen oddała Kościołowi."

Palikot bardzo trafnie opisał SLD i kołtuństwo panujące w tej partii. Przyznam się, że sam dałem się nabrać – i to nie raz – na pozór liberalności i nowoczesności SLD. Choć już dawno – chociażby przy czerwonych pedalskich skarpetkach – powinna zaświecić mi się czerwona lampka ostrzegawcza, to wciąż tkwiłem w ułudzie, że może warto jeszcze raz zaufać. Ale jak tu ufać ludziom, którzy mając kilka lat temu możliwość przegłosowania ustawy o związkach partnerskich schowali projekt do biurka a głowy w piasek, by przed każdymi kolejnymi wyborami wynurzyć się z kołtunerii, puścić w eter nic nie znaczącą i całkowicie bez pokrycia obietnicę a po wyborach znów o niej zapomnieć. SLD to partia w swym całokształcie bezideologiczna i kołtuńska. Są w niej jednostki, do których mam zaufanie i szacunek, ale jedna jaskółka wiosny nie czyni.